قهر و جدایی

امام صادق عليه السلام مى ‏فرمايد:

هيچ وقت دو فرد مسلمان از هم قهر و دورى نمى‏كنند مگر آن كه يكى از آن‏ها مستوجب برائت و بيزارى از خداوند و مستحق لعنت اوست و گاهى هر دو مستحق چنين كيفرى هستند.

راوى عرض كرد: اين يكى كه قهر كرد و در قطع رابطه پيش قدم شد ظالم و متجاوز است، پس بنابراين به چه دليل آن ديگرى كه مظلوم است بايد كيفر ببيند؟! فرمود:

چون او برادرش را به ارتباط و آشتى دعوت نكرد و از سخنش چشم پوشى ننمود، از پدرم شنيدم كه مى‏فرمود: اگر دو فرد با هم درگير شوند و با هم به نزاع برخيزند و يكى از آن‏ها به ديگرى چشم زخمى وارد سازد بايد مظلوم به رفيق خود بازگردد و به او بگويد:

برادر من به تو ستم كردم و مرا عفو كن، تا بدين وسيله خلأ قهر و قطع رابطه ميان او و رفيقش جبران گردد؛ زيرا خداوند متعال داور عادل و دادگسترى است كه حق مظلوم را از ظالم مى ‏ستاند

منبع : انصاریان، حسین؛ عرفان اسلامی، ج ۱۰، ص: ۹۷