امروز: پنج شنبه ۹-فروردین-۱۴۰۳ / الخميس 19-رمضان-1445 / Thursday 2024-March-28

مناسبت روز
پیام روز :

عاقبت توبه کسانی که امام حسین(ع) را یاری نکردند؟

عاقبت توبه کسانی که امام حسین(ع) را یاری نکردند؟

خدای متعال دروازه ای را برای رسیدن به بخشش و گذشت خود قرار داده که توبه نام دارد. سپس در کتاب آسمانی خود این مژده را به بندگان گناه کار خود داده که او همه گناهان را می بخشد؛ از این رو از بندگانش خواسته هیچ گاه به خاطر گناهان خود که ممکن است گناهانی بزرگ باشند و یا تعدادشان زیاد باشد، از خدای خود و از مغفرت و بخشش او ناامید نشوند: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً». خداوند در این آیه که از امید بخش ترین آیات قرآن محسوب می شود، نه تنها جایی برای یأس و ناامیدی باقی نگذاشته، بلکه با تأکید بسیار، هر نوع گناهی را قابل بخشش معرفی می کند

 

اما گاهی بر اثر گناهانی که انسان مرتکب می شود، چنان غباری بر قلب انسان می نشیند که حتی قدرت شناخت خیر و شر را از او می گیرد و این قلب دارای چنان قساوتی می شود که نسبت به پروردگارش در حجاب قرار می گیرد و هیچ گاه از اعمال بد خود پشیمان و شرمنده نمی شود؛ بلکه حتی نسبت به اعمال زشت خود افتخار نیز می کند. همان گونه که وقتی رأس مبارک امام حسین(ع) در مقابل یزید قرار گرفت، با خواندن اشعاری، این جنایت خود را ستود و خود را شایسته تقدیر دانست. و بالاتر از این، گاهی گناهان نه فقط مانع توبه کردن انسان می شوند، بلکه گاهی او را از دایره ایمان و اسلام خارج کرده و به ورطه کفر و ضلالت می کشاند مصداق بارز این آموزه قرآنی، به شهادت حضرت زینب(س)، یزید بن معاویه است که با خواندن آن اشعار معروف، نزول وحی بر پیامبر اسلام(ص) را تکذیب کرد و حضرت زینب نیز این آیه را مناسب حال او دانسته و در مجلس یزید آن را قرائت کرد.بنابر این، هرچند که باب توبه الهی همیشه بر بندگانش باز است، اما برخی بندگان با انجام عامدانه گناهان بزرگ؛ نظیر ریختن خون اولیای الهی، خود را به جمع اشقیاء وارد ساخته و محروم از رحمت خدا می کنند و توفیق بازگشت به راه هدایت را از خود سلب می کنند.

 

با توجه به آنچه گفته شد، می توان گفت:
الف. آنانی که به صورت «مباشر» و یا «مسبب اقوی از مباشر» در نبرد با امام حسین(ع) شرکت داشتند، موفق به توبه نشده اند، بویژه آنانی که نه تنها بیعت خود را شکستند، بلکه در سپاه دشمن حضوری فعال داشتند.

ب. یارانی که ابتدا همراه ایشان بوده و سپس با اجازه ایشان، سپاه را ترک کرده بودند، گرچه رفتاری نادرست انجام داده بودند، اما با توجه به اجازه امام گناهی مرتکب نشدند و به همین دلیل این امکان وجود داشت که از کاستی های خود توبه کنند.

ج. اکثریت مسلمانانی که نه با ایشان بوده و نه با دشمنانشان، بلکه موضعی بی طرفانه گرفته بودند، با توجه به رفتارها و کردارهای دیگری که داشتند، در صورت توبه از خودداری از یاری امام(ع) شاید توبه آنان پذیرفته شود.

نظر خود را بگذارید .

تمامی حقوق برای سایت "طرح قرآنی مهدوی تا صبح ظهور" محفوظ است

قالب وردپرسقالب وردپرس